„Myślę, że życie jest niesamowite. Żałuję, że nie mam trzydziestu lat. Może możliwe jest kolejne wcielenie? Ale, widzisz, jest w tym ciągły paradoks. Jeżeli żyjesz w rzeczywistości, cierpisz, ale też doświadczasz radości z jej doświadczania, czystej radości płynącej ze spacerowania i patrzenia na to fantastyczne drzewo, o tam. Spójrz na nie, jest cudowne! Wiesz, że jesteś tutaj, obecna tu i teraz. Tak samo jest z ludźmi. Dajesz energię, otrzymujesz energię. To nieustanny przepływ.
A gdy napotykasz śmierć, wiedząc, że żyłaś swoim życiem najpełniej jak potrafiłaś, jesteś gotowa, aby rozpocząć nowy rozdział. Jeżeli nie żyłaś nim, jeżeli nigdy cię w nim nie było, nigdy nie byłaś obecna, jestem przekonana, że śmierć będzie cię przerażać, bo całe twe życie było nieobecnością. Przegapiłaś je. Cóż, ja nie zamierzam przegapić swojego.”
– Marion Woodman, „Świadoma kobiecość”, przeł. M. Kalinowska, s. 147

Co to znaczy dla Ciebie „nie przegapić życia”?

Jakiś czas temu znalazłam obraz, który przypomina mi o tej perspektywie. Tak, wiem, nie jest radosny…ale…dosłowny…przypomina mi, że śmierć nadejdzie i ja nie mam tu wyboru, kwestią jest tylko kiedy – na to, też mam ograniczony wpływ. Jedyne co mam, to nie przegapić tego, co teraz.